BOKS

Larry Holmes ur. 3 listopada 1949 roku w Cuthber stanie Georgia. Mistrz Świata wagi ciężkiej w latach 1978-1985. Do obrony tytułu mistrzowskiego w wadze ciężkiej stawał z powodzeniem 20 razy pod rząd, ustępując jedynie legendarnemu Joe Louisowi(25). Na zawodowym ringu był niepokonany przez 48 walk( rekord Rocky’ego Marcciano: 49). Najsłynniejszą bronią Holmesa był lew prosty, którym nieustannie nękał rywala.

Przydomek ringowy: “The Assassin Easton”

Bilans: 75 walk, wygranych 69(44 KO),  przegranych 6(1 KO), remisów 0

Warunki fizyczne: wzrost – 190 cm, zasięg ramion – 206 cm, waga od 90 kg – 115 kg

Trenerzy: Richie Giachetti, Eddie Futch, Ray Arcel

Wykaz walk

Gdy Larry Holmes miał kilka lat jego rodzina przeniosła do Eeston stanie Pensylwania. Tam nie było mu łatwo, gdyż musiał pomagać w utrzymaniu licznej rodziny; miał dziewięcioro braci i trzy siostry. Karierę amatorską rozpoczął dość późno bo dopiero w wieku 19 lat. Jednak od razu było widać, że ma talent do boksu, gdyż wygrał 19 z 22 walk. Z całą pewnością dużą rolę w nauce kunsztu bokserskiego odegrały sparingi Holmesa z największymi jak Joe Frazier, a przede wszystkim Muhammadem Ali. Jednym słowem miał od kogo się uczyć. Początek kariery

Pierwszą walkę zawodową stoczył 21 marca 1973 r., którą oczywiście wygrał. W sumie do końca tego roku stoczył jeszcze 6 zwycięskich pojedynków. A w ciągu następnych 2 lat pokonał 12 rywali, w większości przed czasem. Z walki na walkę klasa rywali rosła, lecz Larry bez większych problemów dawał z nimi rade stając się co raz lepszym pięściarzem. Największą jego bronią był lewy prosty, uznawany przez wielu fachowców najlepszym w historii wagi ciężkiej. Larry nie dawał spokoju rywalom ciągle punktując i trzymając ich na dystans wspomnianym lewym prostym, widać było także podobieństwo do stylu walki Muhammada Ali. W 1976 i 1977 r. pokonał kolejnych siedmiu rywali, stając się jednym z głównych pretendentów do walki o mistrzostwo świata. 25 marca 1978 roku Larry Holmes staną w ringu z mocnym przeciwnikiem Earnie Shaversem. Wygrany tego starcia miał się bić o tytuł mistrza świata organizacji WBC. Po piętnastorundowym pojedynku jednogłośnie na punkty wygrał Holmes i to on w następnej walce stoczy pojedynek o mistrzostwo.

Zdobycie mistrzostwa

A więc 9 czerwca 1978 r. doszło do walki o wakujący tytułu mistrza świata organizacji WBC. Rywalem Holmesa był znakomity pięściarz Ken Norton. Pojedynek był wyrównany i zacięty, a ostatnie rundy były prawdziwą ucztą bokserską, widownia szalała. Obaj pięściarze nie dawali za wygraną i mimo zmęczenia i wielu przyjętych ciosów dotrwali do końca walki. Werdykt mógłby być korzystny dla jednego jak i drugiego, lecz sędziowie niejednomyślnie zadecydowali, że ten pojedynek wygrał Larry Holmes. Nikt wtedy zapewne nie przypuszczał, że Holmes będzie udanie bronił tytułu przez następne 7 lat!

Siedem lat chwały

Pierwszą poważną obroną była walka z Mike’m Weaverem, późniejszym mistrzem świata organizacji WBA, którego pokonał w 12 rundzie. Zmierzył się także po raz drugi z Earniem Shaversem. Holmes w tej walce miał sporo problemów, bo słynący z nokautującego ciosu Shavers, właśnie taki zadał w 7 rundzie Holmesowi. Mistrz padł na deski i z trudem się podniósł. Tylko niesamowita odporność na ciosy sprawiła, że zdołał odeprzeć ataki Shaversa i dotrwać do gongu. Larry doszedł do siebie i przejął inicjatywę, nokautując ostatecznie pretendenta w 11 rundzie.

Drugą bardzo ważną i symboliczną obroną tytułu było starcie z legendą boksu Muhammadem Alim, który po przerwie postanowił  powrócić na ring. W październiku 1980 r. w Las Vegas obaj pięściarze stanęli na przeciwko siebie. Od samego początku Holmes przeważał nad starym mistrzem; był znacznie szybszy, więcej się ruszał i zadawał dużo więcej ciosów. Ali jak dawniej, prowokował rywala do zadawania ciosów, i jednocześnie pokazywał, że nie robią one na nim wrażenia. Jednak tylko pewne siebie zachowanie pozostało po dawnym mistrzu. Muhammad Ali w ostatnich rundach walki był wręcz bezradny. Larry Holmes z szacunku do dawnego mistrza prosił wzrokiem aby sędzia przerwał walkę. W końcu po dziesiątej rundzie pojedynku narożnik Alego go poddał.

Kolejne dwie obrony także były z wymagającymi rywalami, a mianowicie z przyszłym  mistrzem świta Trevorem Berbickiem, oraz byłym mistrzem świata Leonem Spinksem. Oba te pojedynki Larry Holmes wygrał, pierwszą na punkty a druga przed czasem w 3 rundzie. W ciągu następnych 4 lat bronił pasa m.in. z; Garry’m Cooneyem, Timem Witherspoonem, a także z synem Joe Fraziera; Marvisem Frazierem. W miedzy czasie „zamienił” pas WBC, na pas nowo-powstałej organizacji IBF. Mimo, że Larry wówczas był najlepszy to jednak nie walczył o zunifikowanie wszystkich pasów.